Het kabinet heeft de afgelopen maanden ruimhartig ondersteuning gegeven aan bedrijven die fors geraakt zijn door de coronacrisis. De geboden ondersteuning biedt weliswaar geen garantie tegen ontslagen of faillissementen, maar de inzet is duidelijk: behoud van zoveel mogelijk werkgelegenheid. En dat mag wat kosten. En terecht. Want werk is van grote waarde voor mens en samenleving. Het is meer dan een inkomen. Werk draagt bij aan contact met andere mensen, biedt ontwikkelmogelijkheden, geeft een dagritme en het levert voldoening op. Dat gunnen we iedereen.
Ondanks de vrijgevige overheid is het aantal lopende WW-uitkeringen de afgelopen drie maanden gestegen met bijna 25% en neemt ook de instroom in de bijstand fors toe. De coronacrisis laat dus z’n sporen na op de arbeidsmarkt.
Bert Doek, strategisch adviseur communicatie en public affairs bij Cedris
Dit raakt ook de mensen met een arbeidsbeperking. Het risico bestaat dat de economische crisis hen meer dan evenredig treft en dat ze buiten beeld raken van werkgevers. Dat is niet wenselijk en moet worden voorkomen. De afgelopen jaren heeft de alliantie Samen werken voor werk zich juist ingezet voor een inclusieve arbeidsmarkt, om meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk te helpen en te houden. De winst die daarin is geboekt, mag nu niet verdwijnen.
Dat is makkelijk gezegd, maar hoe zorgen we daarvoor? Dat staat of valt allereerst bij het beschikbaar houden van allerlei instrumenten die nodig zijn om mensen met een arbeidsbeperking bij betaald werk duurzaam in te schakelen: loonkostensubsidie, (praktijk)opleidingen, jobcoaching, werkplekaanpassingen en dergelijke.
Maar het vraagt ook iets van de werkgevers. Kiezen de werkgevers straks, als het economisch herstel inzet, de meest kansrijke en productiefste mensen en hebben de werkzoekenden met een arbeidsbeperking het nakijken? Of mogen we juist verwachten dat er extra oog komt voor werkzoekenden die meer structureel afhankelijk zijn van ondersteuning? Denk bijvoorbeeld aan de werkzoekende met een mentale handicap die op de werkvloer extra coaching nodig heeft, of de werkzoekende in een rolstoel en waarvoor een aangepaste werkplek nodig is.
Aan iedereen, en vooral de werkgevers die baat hebben bij de compensatie door de overheid, doe ik mijn oproep om te (blijven) werken aan een inclusieve arbeidsmarkt. Ook als je afhankelijk bent van enige ondersteuning ben je van grote waarde. Dat geldt voor bedrijven, maar zeker ook voor werknemers!
Bert Doek, strategisch adviseur communicatie en public affairs bij Cedris/p>